Bukobawadau

Kama kidato cha kwanza hawajui kusoma na kuandika watashindaje mtihani wa kidato cha nne?

Na Prudence Karugendo

KWA  sasa kumejitokeza kashfa ya kitaifa baada ya matokeo ya mtihani wa taifa wa kidato cha nne ya mwaka jana kuonyesha kuwa zaidi ya nusu ya watahiniwa wameshindwa vibaya. Matokeo hayo machafu yanaonekana kuitikisa nchi kiasi cha viongozi wa kisiasa, ngazi ya taifa, kufikiria kujificha kwa njia ya utamaduni uliozoeleka wa kuunda tume zisizo na tija yoyote kila baada ya mambo kwenda mrama.

Utamaduni huu wa kuunda tume au kamati za uchunguzi, na ulaaniwe kwa nguvu zote, umegeuka kichocheo cha kuendeleza uzembe ndani ya mfumo wa utawala wa nchi yetu kwa kuyafunika madhambi na uzembe vinavyokuwa vimejitokeza na kusababisha mambo kwenda kombo.

Nasema hivyo kwa sababu katika hawamu hizi tatu za serikali yetu, awamu ya pili, ya tatu na hii ya nne, imegeuka mazoea kwamba kila inapotokea kashfa ya kitaifa inayovuta hisia za wananchi kiasi cha kuonekana kwamba wananchi wanaweza kufikia uwamuzi wa kuiwajibisha serikali yao, ni lazima serikali iunde tume au kamati ya uchunguzi. Tume hiyo itatumia pesa ya wananchi walipa kodi kwa mtindo wa kufa kufaana kufanya uchunguzi ambao matokeo yake yatabaki ni siri ya serikali bila ya wananchi waliogharamia uchunguzi huo kuelezwa kilichobainika au walau kuyaona mabadiliko yanayoweza kuaminika kwamba yameshinikizwa na uchunguzi husika.

Mambo yataendelea kuvurunda kama kawaida yakiwa yanawatesa wananchi yakisubiri kuundiwa tume nyingine ya uchunguzi na pesa ya walipa kodi ikizidi kuteketea bila dalili zozote za kupatikana ufumbuzi.

Kwa ufupi, tume au kamati za uchunguzi zinazoundwa kila baada ya kujitokeza uzembe katika mfumo wa uwajibikaji wa serikali yetu ni za kuwapofua macho wananchi ili wasiendelee kuyaangalia madudu yanayofanywa na serikali yao na badala yake wayaweke matumaini yao kwenye tume au kamati za uchunguzi zinazoundwa.

Sasa angalia, eti matokeo machafu ya kidato cha nne ya mwaka uliopita nayo yanaundiwa tume ya uchunguzi! Ni kipi cha kuchunguza kisichoonekana? Wakati mwaka juzi tuliambiwa na kujionea wenyewe jinsi karibu robo ya wanafunzi waliochaguliwa kuingia kidato cha kwanza mwaka jana walikuwa hawajui kusoma wala kuandika. Sasa tunaweza kushangaa vipi matokeo ya kidato cha nne kwamba zaidi ya nusu ya watahiniwa wameshindwa mtihani?

Kwangu mimi ningeona maajabu iwapo ingetangazwa kwamba matokeo ya mtihani wa kidato cha nne ya mwaka jana yanaonesha watahiniwa wamefaulu kwa kiasi cha kutisha. Ingebidi niunde tume yangu mwenyewe ya kuchunguza ni jinsi gani mtoto  wa chekechea, baada ya miaka mine, anavyoweza kufanya mtihani wa kidato cha nne akafaulu kwa kiwango cha kutisha. Hayo kweli yangekuwa maajabu ya dunia.

Maana mtu wa kidato cha kwanza asiyejua kusoma na kuandika ni sawa na chekechekea. Sasa aanze kufundishwa a e i o u, kisha ba be bi bo b u, baba mama nakadhalika, na baadaye masomo yote ya darasa la pili mpaka la saba yakifuatiwa na Biolojia, Kemia, Fizikia na mengine yote ya sekondari, halafu tumtegemee ashinde mtihani wa taifa wa kidato cha nne kwa kishindo! Kama hayo si maajabu ni kitu gani?

Ndiyo maana nasema kwamba siwezi kuyashangaa matokeo ya zaidi ya nusu ya watahiniwa kushindwa vibaya mtihani wa taifa wa kidato cha nne, sababu ni matokeo yanayoonekana kuwa yaliandaliwa. Sielewi uchunguzi hapo ni wa nini!

Ninachoweza kusema kwamba kinahitaji uchunguzi ni matokeo yanayotofautiana na haya. Matokeo yanayoonyesha kwamba wanafunzi wamefaulu kwa wingi. Hapo ndipo kuna cha kujiuliza, kwamba wamefaulu vipi wakati muda wote wameandaliwa ili washindwe?

Fikiria wanafunzi wasio na walimu wa kutosha wanawezaje kushinda mtihani, wanafunzi wenye walimu wasio na motisha wanawezaje kushinda mtihani? Wanafunzi wasio na zana za kutosha za kujifunzia, maktaba, vitabu vya kutosha, maabara nakadhalika, watawezaje kushinda mtihani? Hayo ndiyo mambo ya kuyaangalia tunapohitaji kuchunguza ni namna gani wanafunzi wanaweza kushinda kwa wingi katika mazingira haya tata ya ufundishaji. Lakini linapokuja suala la kushindwa sioni uchunguzi una maana gani kwa vile kila kitu kinaonyesha kwamba kushindwa ni halali yao.

Mazingira haya tata ya kielimu hapa nchini kwetu sio suala la kumlaumu mtu mmoja mmoja kama baadhi ya watu wanavyolichukulia kwa sasa. Kuwalaumu walimu ni kuwaonea kabisa, hata kumlaumu waziri wa elimu ni kumuonea vilevile. Hili ni tatizo lililo katika mfumo wa serikali ya Chama Cha Mapinduzi. Tatizi hili ni sawa na saratani ambayo imeishautafuna mwili mzima kiasi kwamba kukiondoa kiungo chochote katika mwili wa mtu, uwe mkono au mguu, hakuwezi kumrudishia mtu matumaini ya kuishi. Kitu pekee kinachobaki kama tegemeo la kumuondolea maumivu mtu ambaye mwili mzima umeishatafunwa na saratani ni kifo.

Kwahiyo hata sisi Tanzania matumaini pekee tunayoweza kuwa nayo katika suala hili la elimu kwa sasa ni ya kuuona mfumo mzima uliopo chini ya CCM unakufa na kujaribiwa mfumo mpya chini ya chama kipya.

Kinachothibitisha usahihi wa mtazamo wangu ni msimamo wa Waziri wa Elimu na Mafunzo ya Ufundi, Shukuru Kawambwa, wa kwamba katu hawezi kujiuzulu kufuatia elimu nchini kuangukia pua.

Katika nchi zenye mifumo isiyotia shaka, kujiuzulu kwa waziri ambaye chini yake mambo yamekwenda kombo sio suala la kubembelezana, ni suala la kuamrishana. Lakini hapa kwetu nani amlaumu nani? Sababu hayo yote ni kushindwa kwa mfumo, na mfumo hajaubeba mtu mmoja.

Bilashaka Kawambwa anaelewa kuwa kila mmoja anajua kiini cha tatizo hili kiko wapi na kwamba kumtoa mtu mmoja kafara hakuwezi kuponya tatizo lililopo hata kama analetwa malaika kukalia nafasi aliyopo yeye. Tatizo ni mfumo.

Kuisimamia elimu bora hakuhitaji mtu aliye na elimu ya ajabu isipokuwa umakini katika kuusimamia mfumo unaoendesha mambo yote ikiwemo elimu. Nitatoa mfano wa Dikteta Idd Amin aliyekuwa mtawala wa Uganda katika miaka ya 1970.

Amin alikuwa mtu ambaye hakwenda shule, lakini alikuwa na umakini wa kutosha kuhakikisha elimu nchini kwake inabaki katika kiwango bora au kiwango kinachopanda badala ya kushuka!

Amin aliagiza kwamba kila watahiniwa waliokuwa wanapata daraja la kwanza kuanzia kidato cha nne wapelekwe kwenye vyuo vya uwalimu ili wakatayarishwe kuwafundisha wengine. Na wale wa madaraja ya chini ndio waendelee na ngazi za juu ili kuongeza uelewa.

Hoja ya Amin ilikuwa kwamba mwanafunzi anayepata daraja la kwanza, iwe kidato cha nne, cha sita au Chuo Kikuu, ana akili za kutosha kuweza kuwafundisha wengine walio chini yake wakaelewa vizuri. Matokeo yake Uganda ikawa na walimu bora na kiwango cha elimu kilicho bora.

Hiyo ni tofauti kabisa na hapa kwetu ambako ilifikia hatua ya kushindwa kugeuzwa sifa ya kuwa mwalimu! Wanaokumbuka wataukumbuka mpango wa Universal Primary Education (UPE). Katika mpango huo wanafunzi waliokuwa wanashindwa darasa la saba walikuwa wanafanywa walimu ili wakawafundishe wengine! Wangewafundisha nini zaidi ya kuwafundisha kushindwa ilmradi wamepata elimu ya msingi? Mtu ambaye kashindwa atamfundishaje mwingine ashinde?

Baada ya hapo angalia jinsi mambo yalivyo kwa sasa. Wahitimu wa kidato cha nne wanaofaulu kwa daraja la kwanza na la pili, wengi wao, kama sio wote, wanapitishwa kuendelea na kidato cha tano au kwenye vyuo vingine tofauti na vyuo vya elimu. Wale wa daraja la tatu, la nne na wakati mwingine waliopata sifuri, ndimo wanamopatikana wa kupelekwa kwenye vyuo vya uwalimu! Vivyo hivyo kwa wahitimu wa kidato cha sita. Tuseme kwenye uwalimu  ndiko kunakoonekana kunawafaa watu wenye uwezo mdogo kiakili!

Katika hali hiyo ya kuifanya elimu ndiyo sekta isiyohitaji watu wenye vichwa vikali tutayashangaaje haya tunayoyaona? Tutawashangaa vipi watoto wanaochukua karatasi za kujibia maswali ya mtihani na kuchora picha za wanasoka wa Ulaya akina Lionel Messi?

Mtahiniwa anachora picha ya Messi badala ya picha anayoulizwa, pengine picha ya amoeba au paramecium katika mtihani wa Biolojia. Hiyo ni kwa sababu anamuona sana Messi kutokana na uwekezaji uliofanywa na wahusika upande huo, wakati hajawahi kuviona hata mara moja viumbe hao anaulizwa kwenye mtihani. Anakichora anachokijua.

Wakati mwingine katika kutafuta kuboresha kiwango cha elimu walimu wanaomba kuboreshewa mafao yao japo kwa kiasi kidogo tu, kinyume chake wanakutana na mabavu ya serikali yaliyojaa vitisho vya kila aina! Kumbuka mkoani Kagera walimu walichapwa viboko chini ya usimamizi wa kiongozi wa serikali aliyekuwa anatafuta cheo kwa nguvu zote! Sasa hivi ni serikali hiyohiyo inayopiga ramli kumtafuta mchawi anayeiroga elimu hapa nchini!

Nimalizie kwa kusema kwamba hatupaswi kumtafuta mchawi katika kashfa hii iliyoikumba nchi upande wa elimu. Maana haya ndiyo matokeo ya kutaka kuvuna mahali ambapo hatujapanda kitu. Kama tunaona raha ya mavuno mazuri ni lazima tujitahidi katika upandaji, vinginevyo tuyakubali matokeo jinsi yalivyo pasipo kukamatana uchawi.


0784 989 512
Next Post Previous Post
Bukobawadau